وبلاگ لر ها

لر یعنی غیرت ، لر یعنی تعصب ،لر یعنی.......لر ها

وبلاگ لر ها

لر یعنی غیرت ، لر یعنی تعصب ،لر یعنی.......لر ها

باشگاه فرهنگی ورزشی گهر درود

باشگاه فوتبال گهر زاگرس دورود


باشگاه فوتبال گهر زاگرس دورود یک باشگاه فوتبال ایرانی در شهر دورود، استان لرستان می‌باشد که در لیگ برتر ایران بازی می‌کند. این باشگاه پیش از این تحت امتیاز باشگاه داماش گیلان اداره میشد که با صعود تیم فوتبال داماش گیلان به لیگ برتر و الزامات ای‌اف‌سی تغییر نام داد و صاحب هیات مدیره، مدیرعامل و ساختار اداری جداگانه شد



این تیم تحت امتیاز باشگاه داماش گیلان در تیر ماه ۱۳۸۵ تأسیس شده‌است و باشگاه در سال ۱۳۹۰ به گهر زاگرس دورود لرستان تغییر نام داد. پیش از این تیم داماش دورود نام داشت که با صعود تیم فوتبال داماش گیلان به لیگ برتر و الزامات ای‌اف‌سی تغییر نام داد و صاحب هیات مدیره، مدیرعامل و ساختار اداری جداگانه شد.و از آن پس تمرینات این تیم در شهر دورود پیگیری میشود، پیش از این تمرینات تیم در تهران برگزار می‌شد

با توجه به مشکلات مالی و واگذاری باشگاه داماش توسط قوه قضاییه اداره و مدیریت این تیم طبق توافقنامه‌ای رایگان و به مدت نامعلوم بین باشگاه داماش گیلان و مسئولان استان لرستان به ایشان واگذار شد.

 

اما امتیاز این باشگاه در مهر ۱۳۹۱ با حضور نمایندگان قوه قضاییه ایران به حسن هدایتی منتقل و نام آن نیز به استیل‌آذین گهر دورود تغییر نام یافت.



 

علی صادقی نیا چهارشنبه 23 اسفند‌ماه سال 1391 ساعت 16:55
0 نظر

اماکن دیدنی استان لرستان

نقاط دیدنی شهرستان خرم‌آباد


نقاط دیدنی شهرستان الیگودرز


نقاط دیدنی شهرستان بروجرد

نقاط دیدنی شهرستان پلدختر 

پل‌دختر


نقاط دیدنی شهرستان کوهدشت


نقاط دیدنی شهرستان ازنا 


نقاط دیدنی شهرستان دلفان 

  • امامزاده ابراهیم : از امام زادگان لرستان است مقبره وی در دره‌ای بین کوه مهراب و دامنه‌های سرکشتی قرار دارد.
  • چشمه شفا : چشمه شفا واقع در منطقه سرکشتی در بخش ایتیوند جنوبی.


"منبع : سایت ویکی پیدیا"
علی صادقی نیا چهارشنبه 23 اسفند‌ماه سال 1391 ساعت 15:20
1 نظر

دانلود ترانه های لری و لکی

امرو ماهام سیتو چن تا ترانه لری بنییم امید وارم لذت بورید: 



ترانه ی طنز لری با صدای رامین والیزاده


ترانه ی لری با صدای زنده یاد مصطفی خزایی 


ترانه ی لکی با صدای بردیا مهر آرا

 

 


علی صادقی نیا شنبه 19 اسفند‌ماه سال 1391 ساعت 16:41
0 نظر

کلیله و دمنه به زبان شیرین لری


 زبان مادری ما زاگرسیان بطور کلی چه زمانی که به نام آریائی شمالی و جنوبی معروف بوده است و چه زمانی که به فارسی میانه وپهلوی و فیلی و فهلویات و چه زمانی که به دیندبیره و دیندفیره وخوزی و..... چه زمانی که خاستگاه ماد و هخامنش و ساسان وحتی اشکان بوده است و چه در این زمان که به کردی و لکی و لری معروف گشته است بازمانده ی همان زبان اساطیری و باستانی گذشته است که این زبانها درمصاف با گذشت روزگاران و دشمنان هیچگاه کمر خم نکرده است و همچنان کم و بیش با مختصر تغیرات که برای هر زبانی اجتناب ناپذیراست باقی مانده است و در این کشاکش در مقابل دشمنان نیرومندی همچون زبانهای آشوری, ایلامی, آرامی, عبری و زبان عربی و ترکی مغول وحتی دیگر لهجه های فارسی مانند دری وسغدی و.... سرخم نکرده است. این نه به خاطر این بوده است که ما زاگرسیان فردوسیها داشته ایم بلکه به همت زنان, مردان, جوانان و بازهم زنان این سرزمین بوده است که به زبان مادری خویش, به اصالت خویش, تاریخ آبا واجدادی خویش و زبان دالکه (مادری) به افتخارمی نگریسته اند و افتخار خواهند کرد .      

 


 میشک و گروه (موش و گربه)

مین یه دشت گپ و وسیع که تا چَش کا میکِرد بیابو  بی ,  تک درختی دِ  گذشته های دیردیر سر و زیر؛ مئنی  و جا . بعددِ  گذشت  سالیا  , جَئنِسه  وا  دُشمنیا  ,  وا باد  وا بارو وا تش بریق   وا  روزگار و تک  وتئنیا  مئنی  وِ جا  . چنو ریشه زئی د ِ  مین  خاک  ,  دِ   مین ای دشت  زلال  شاید نوک ریشه ش می رسس  زیر و زیر تا   لو   گلال .

 گلال   که چی بوئم ,نو گلال ,  بلکه بو طلا ؛   وارد   بارون بهار   وِ هر گوشه وکنار , بریق برق آوه زلال  , د  مین سوزلونی می گذشت  چی بازنه می باخت و می رت.

 زیر ای درخت پیر, میشک پیری لونه داشت .

یه   روز وارد   کله ی سحر,   یا  و قول خومونیا  وارد کله شیر  آ خر , میشک  دِ   حونه زه  وِ در  .

 اول گرد گوشی زه , خو گوشیایش  زیل کرد هیچ صدای  یا ژیله ی   یا  نیزه ی    یا   فچه ی  نرسس وِ  گوشیایش.  هیچ صدای   نشنفت  .

 گِز  بوری  وِ  مین دشت, دی   دِ دیردس  صیادی , چند  قدم اُلاتر دامی   تئنِیه . عامو گروه گیر کرده ,  هم پئیچِسه هم دسو پاش خو بَنِسه.

 

 رت  وا   نزیک  وا  خنجلک   , وا  خوشحالی  و  حِنک   , پوزخنی زه  اُ  گت  , عامو گروه یه  تونی ؟  گَزه ی  د   دُمش  گرت  و گت ,  وری بی غیرت ؛   میشک لازم ناری !!, یه مِنم   که   مئینم  تو  چنو  خاری . یادته  میشکی   میگرتی   , چئنی آزارش میدی  , چئنی  هم  ضجرش میدی , گاهی  وئلش  می کردی , وِ گوشه ی پیس  می کردی   تا  می حاست فرار بکه     خوش  دِ  شرت  رها بکه     واز می گرتی   و مین گردش ... می بردیش مین بیابو !!!همزمان وا گتن بیابو  سرن  هم بئلن کرد تا که بیابون  نشونش بیه , دی  صیاد داره  مئیا  , گرز گرونی  و دَسش  , گمال  گپی  دِ دُمش , ها یه راس مئیا وا  نزیک .


   میشک وا  خوش  گت  خوه    صیاد داره مئیا   هیسه  داغ  اول تا آخر د مین کول ای گروه  مئیره .  هئی  د  ای  فکر بی که  و یهو  هوفه   بالئین  شنفت  عقابی   د اوج   دشت   اُما  ری   شاخه   نشس  . حاست   ورگرده   ری   وِ   لونه   ,    تُمرزکو    بیا بشنو   , تا میشک سرگرم بازی  بیه  , وا  گروه   مشغول  بیه ,   راسوی   خِش  پا   ورچیه  ,  لونه میشکنه دیه    درِ   لونش   بوّ    کرده .  آسمو   مین   سرش   بی  وِ   یه    قرو    دیلا    گروه    دولا   صیاد  وا شتاب  ,  دله نوک  سُر   در لونه   ,   بالا سر هم که عقاب .   وا  خوش  گت   ایسه   وکم   ری  بکم  ,   چی   بکنم  خرّه  کجان   وا  سر  بکم .  فکری  کرِد  اُ   دوواره ,  اوما  و خدمت  گروه  .


   گت سلام  دوس قدیم   اُ  صیاد  وات  دیاره ,  گرز  گرونش   دیاره  , گمالِ  دِ  دُمش   دیاره ,  دونی که داره  مئیا   سی  غرِّ  جونت    مئیا     . هیسه  روزت   سیاه  میکه ,  داغ   خدا  و پیر و  پیغمبر   مین   سرت   پیا   میکه    . سیلکو   عقاب  بالا   سرت    سیلکو   راسو   در   لونم    فقط  یه راه میمونه   مه بَئنیا تونه  موئرم  تو  راسونه     فراری  بئی   مه  سی خُم  مئیرم وِ لونم   تو هم سی خوت  رو  لو  ای گلال   قرباقی   بئیر   کرژئنی   بئیر  ای گییه   سیت  سیر بکو .

   گروه  گت  نه مین   چش   تو جور   ای   بنیان   بکش   کل  دشمنونه بئل  وا مه. 

میشک  و  دسپارچه  اُما  بئن  بئن   بئنیا دامه   بُری  ,  گروه  افتا  د  دُئم دله  ,  میشک   جیست  د  لونه  وا  عجله  ,  عقاب پرس رت  د هوا  ,  صیاد   رسس و   صیدگاه  ,  و   مین   مالگه   پیچ  و پتی   ,  و   مین مالگه   چول   پتی ,  آه  سردی   دِ   دل   کشی  ,   دامش   مری    افی    زشی  ,  تموم    تار  پوش   شلپسی . 


 روزی  هئنی   وارد   سحر    گروه   د   حونه   زَ   و دَر  هی  گشت  د  مین   دشت,  گاه   دنبال   مئلیچه ,   گاه   سیسرکیا   گاه   دُم   قوله  ,  گری   نشس   ولو   آو    نه ماهی بی و نه قرباق  هرچی که  موس و مَس کِرد    خدا   وِ دادِش  نرسی.

 قورقر  لغرویاش پیچس    نشس  اُ   وا   خوش فکری   کرد   گسنئی   امونش بری     یه راس   رت و در  حونه میشک! 

    

تق تتق تق درقلبو  کرد   نشس  اُ  سینه ش  خو   صاف  کرد    . نیزه ی د  لونه    اُما   وِ   گوش  ,  گت   کیه  ها   و دم   در  ؟ گت   منم   دوسِ   دالکت   عمو  گروه  !. تا  صدا گروه   شنفت   گت   دالکه   اُ   جیست   و  رت .

   میشک   خوش  اُما   و   دَم   در ,   گوشیان  تیز   کرد   وا   دردسر  ,  و   زیر   چشی    سئیلی    و    لو و لوچه   گروه  کرد ,  دی   که   لیرو    دِ   لا   دمش  سرازیر   بیه  ,  فهمس   که   کابرا    گسنه ش  بیه .


 میشک  گت   سلام    خیرت   بیه  ,  یا   اینکه  ره  گم  کردیه   ؟ گت   سلام دوست عزیز بالا بختت  سیچی که   ره  گم  کردمه  . تو که خوت   خو دونی  یه  ,  تئنیا  حونه   امیده (  میشک   و زیر لو  گت  دونم خو هم دونم ) 

 

  دوش تا  حالا   نیمته  , مری   هفت   ساله   نیمته   . چونی  چی  و  سرم   رته ,  جگرم   سیت   بیه   و پته . بیا   دس   بکم   د مئلت  , سرت   و ری   سینه م   بئنیم   تا  دلم   آروم بئیره , غم  و پژاره هفت   ساله  د مین   جونم بمیره.

   میشک گت  اگر تو  راس  موئی   یاد  کردیه ,  دوسین  وا  یاد  آوردیه  ,  غم کل وجودت  گرته ,  سیچی و  جا   یه  که  عَصِر    د  چشیات   بکه  و  در  ,    لیرو  د  دمت  می ریزیه .

   گروه  گت  چی موئی , سیچی  دلِ  دوسن   می شکنی ,  من  و تو عهدی بستیم  ,   قتقراری وا  یک بستیم  ,  یه  شووه  دِ  ویرت  رت  ,  کل حرفیا  دوش  دی ویرت  رت . 

  میشک  گت   خو  گوش    عزیز  ,   دوش  دوش   بی   ایمرو    ایمروز  ,  دوش  روزگار ایجاب می کرد که مه دس  و  دامونه   تو  بام  ,   تو  ناچاراً  مه  ناهلاج مه دس  و دامون  تو  بام .


 وا  اُ   دسیسه تونسم  د مین   اُ  همه دشمه  وا   حیله  گریزسم . ایمرو  و یاد  خوم  می یارم که تو  د تمام عمرت  عهدی  بستی   اشکنائیش  ,   پیمو   بستی    اشکنائیش  , تووه  کردی   اشکنائیش ,  تو  د تمام عمر  دشمن جونی  ایمانی   . ایمرو هم  و دیین   مه  نُمائیه , گسنت  بیه   و موس مس و چلیسی اُمئیه  ؛ شاید  هیچی   گیر نیاردیه . ینه  هم  خو دونم  دوسی  وا  تو   جونم ,  دوسی  وا  عزرائیله   تو هم چی بعضیا  بُن درکلت   قیله.


نکته: برگرفته از وبلاگ میر نوروز به نشانی  www.mirnoroz.blogfa.com
علی صادقی نیا پنج‌شنبه 10 اسفند‌ماه سال 1391 ساعت 23:18
1 نظر

شهرستان درود

شهرستان درود

دورود یکی از شهرهای استان لرستان و مرکز شهرستان دورود است. شهرستان دورود بامساحتی برابر ۱۳۲۶ کیلومتر مربع با ۱۱۲۰۰۰ نفر جمعیت در دامنه رشته کوه زاگرس و در نزدیکی اشترانکوه قرار گرفته‌است. دو سر شاخه رود دز یکی از شمال و یکی از شرق در دورود به هم می‌پیوندند و با نام رودخانه سزار سرچشمه اصلی رود دز می‌شوند.

دورود به خاطر داشتن راه آهن، کارخانجات صنایع دفاع و کارخانه سیمان در دوران جنگ ایران و عراق رشد پیدا کرد و اهمیت یافت. این شهر همچنین از منابع سنگ زیادی برخوردار است که کارخانه‌های سنگبری زیادی نیز در دورود وجود دارد که به اصفهان و دیگر نقاط صادر می‌شوند.

طبیعت این شهرستان زیباست و به همین دلیل عنوان آن را پایتخت طبیعت ایران می‌دانند، دورود از نظر جاذبه‌های طبیعی و گردشگری دارای مراکز فراوانی می‌باشد که از جملهٔ آن دریاچه‌های گهر بزرگ و گهر کوچک در اشترانکوه - دره نگار - چشمه اسرار آمیز وقت ساعت - منطقه رنگیه - غار مرده‌ها و بسیاری از مناطق مختلف را می‌توان نام برد. با توجه به داشتن جاذبه‌های گردشگری گوناگون و به ابتکار آقای منوچهر حاجیوند نام پایتخت طبیعت ایران در سال ۱۳۸۶ برای اولین بار درسطح کشور بر دورود نهاده شد و امروزه بسیاری از مردم ایران، دورود را به همین نام می‌شناسند. از گذشته تاریخی آن آگاهی زیادی در دست نیست اما در شمال این شهرستان و در دشت سیلاخور تپه‌های باستانی فراوانی دیده می‌شود. نام دورود در گذشته بحرین بوده‌است. فاصله دورود تا بروجرد ۵۶ کیلومتر، تا خرم‌آباد ۸۶ کیلومتر، تا اراک ۱۱۷ کیلومتر و تا تهران ۴۰۰ کیلومتر است.

عبور راه آهن سراسری جنوب از این شهر، دورود را دv زمره شهرهای پرتردد قرار داده‌است.



طبیعت دورود

طبیعت این شهرستان زیباست و به همین دلیل عنوان آن را پایتخت طبیعت ایران می‌دانند، دورود از نظر جاذبه‌های طبیعی و گردشگری دارای مراکز فراوانی می‌باشد که از جملهٔ آن دریاچه‌های گهر بزرگ و گهر کوچک در اشترانکوه - دره نگار - چشمه اسرار آمیز وقت ساعت - منطقه رنگیه - غار مرده‌ها و بسیاری از مناطق مختلف را می‌توان نام برد. با توجه به داشتن جاذبه‌های گردشگری گوناگون و به ابتکار آقای منوچهر حاجیوند نام پایتخت طبیعت ایران در سال ۱۳۸۶ برای اولین بار درسطح کشور بر دورود نهاده شد و امروزه بسیاری از مردم ایران، دورود را به همین نام می‌شناسند.

که از جمله این مناطق طبیعی می‌توان به دریاچه گهر، آبشار بیشه پوران، آبشار بیشه تیری، آبشار دوش خرسان، آبشارهای اشترانکوه، آبشاردره اسپر، آبشار وقت و ساعت، آبشار سفیدآب، دره نی گاه(نگار)، چشمه ساعت، بیشه پیرتو، بیشه آبگرم، سراب و چشمه راکن اشاره کرد.


اشتران کوه

اشترانکوه که به آلپ ایران نیز معروف است. این رشته کوه بلندترن رشته کوه در منطقه می‌باشد. البته این نام گذاری تنها به دلیل بلند بودن آن نیست بلکه به دلیل شیب تند کوه‌ها و دره‌های جوان و v شکل و یخچال‌های طبیعی و دائمی آن است. بلندای بلندترین قله آن که سنبران است ۴۱۵۰ متر و قله گل گل ۴۰۵۰ متر است.



پریز کوه

کوه پرز از کوه‌های اطراف دورود می‌‎باشد که قله این کوه به ارتفاع ۳۰۷۰ متر است. در راه صعود به این قله چشمه راکن قرار گرفته است. در مسیرصعود به این قله، غاری به اسم غار پریز نیز وجود دارد که محلی برای استراحت کوهنوردان می‌باشد.



دریاچه ی گهر

دریاچه گهر در میان رشته‌کوه اشترانکوه در استان لرستان واقع است. این دریاچه در منطقه حفاظت شده اشترانکوه بین بخش مرکزی شهرستان ازنا بین بخش زز و ماهرو الیگودرز و بخش مرکزی دورود قرار دارد. این دریاچه که به «نگین اشترانکوه» معروف است یکی از زیباترین دریاچه‌های طبیعی ایران به شمار می‌رود و با ارتفاع ۲۳۶۰ متر از سطح دریا در میان منطقه حفاظت شده اشترانکوه واقع شده‌است. این دریاچه به سبب نداشتن راه ماشین‌رو تا حد زیادی از خرابی و آلودگی به دست انسان به دور مانده‌است.راه دسترسی به دریاچه از طرف دورود می‌باشد.


آبشار ها

  • آبشار آبگرم در فاصله ۲۳ کیلومتری جنوب شهرستان دورود به طرف بیشه پوران در امتداد جاده راه آهن قرار دارد.



ورزش درود

نشان تیم گهر دورود

باشگاه فوتبال گهر دورود لرستان با نام پیشین گهر زاگرس، یک باشگاه فوتبال ایرانی در شهر دورود می‌باشد که در لیگ برتر ایران بازی می‌کند. این باشگاه که در گذشته تحت امتیاز باشگاه داماش گیلان و شهرداری دورود، اداره می‌شد در مهر ماه ۱۳۹۱ در قراردادی که به صورت اجاره به شرط تملیک است به حسن هدایتی، برادر حسین هدایتی واگذار و نام آن به استیل‌آذین گهر دورود تغییر نام یافت.

    علی صادقی نیا پنج‌شنبه 10 اسفند‌ماه سال 1391 ساعت 22:19
    1 نظر

    همه چیز درباره ی لر ها

    تاریخچه و نژاد لر ها: 
    چیزی که واضح و روشن است ،اینست که بررسیهای زبان شناسی و فرهنگی، نشان دهنده پیوستگی قومی لرها با دیگر اقوام ایرانی به ویژه شعبه پارسی است. لران قدیمی ترین قبایل آریایی ایران زمین می باشند که از روزگاران کهن در نواحی غرب وجنوب غرب و در امتداد دامنه های زاگرس ساکن بوده و هستند .

    *(نوشتاری از بابایادگار)*بر خلاف زبان لری که کتیبه های پارسی باستان نیکان ان هستند شما هیچ کتیبه یا نوشته ترکی در ایران به ان قدمت پیدا نمی کنید. در عراق هم به گویش مانند لری می گویند پاهلی و متکلمین را کردهای پاهلی می خوانند. همچنین در شرفنامه چهار قوم کرد را : لر و کلهر و گوران و کرمانج خوانده اند. و همانطور که زبان شناسان می دانند زبان لری ما بین زبان فارسی و زبان کردی است. انچه پان تورکها و پان عربها می خواهنند بکنند اینست که اقوام ایرانی را از هم جدا کنند که خیال باطلی است زیرا کسی ایرانی تر از لر و کرد نیست.در ضمن باید بگویم که هم اکنون نیز لرها ، کردها را برادر خود می دانند.

    آریایی ها ((ایرانی ها-مادها-پارتها-پارسها،با فارسهای امروز اشتباه نشود، زیرا زبان لری و کردی بیشتر به پارسی باستان نزدیک هستند و زبان فارسی امروز بیشتر به زبان پارتها)) با امیخته شدن با اقوام کاسی و گوتی و لولوبی و ماننا و ایلامی قوم امروز ایرانی را پدید اورده اند.*


    *در اذهان عمومی لرها، آنها خود را برادر کردها می دانند زیرا چه از لحاظ نوع رقص و موسیقی و زبان و... بین آنها شباهت های بسیاری وجود دارد.


    لرستان در دوره کاسی ها:

    کاسیان قبل از مادها وپارس ها از ارتفاعات قفقازیه و آذربایجان به جنوب غربی ایران روی آوردند ولی در ابتدای امر در نواحی دریای مازندران سکونت کردند ونام خود را به این دریا دادند وآنرا دریای کاسپی یا کاشی نامیدند و این دریا در اصطلاح اروپاپی بنام دریای کاسپین (Caspian) شهرت دارد.استرابون (Strabon) مورخ یونانی نقل کرده که اقوام کاسووا در ابتدای مهاجرت خود در کناره دریای کاسپین سکونت نمودند ونام خود را به این دریا دادند.افراسیاب تورانی طبق اوستا برای دست یافتن به فر کیانی در این دریا فرورفت وناامید برگشت و دیگر دریای وورو کاش (Vouro-kasha) می باشد.

    دارمستتر در توضیح از این واژه معتقد شده که وورو  مخفف فراخ است وهر دو پهلوی و فارسی  از یک ریشه می باشند.بنابراین این واژه ووروکاش بمعنی دریای فراخ وبزرگ کاشی ودریای کاسپین می باشد. واژه کاشی در کتیبه های بابلی به عبارت کاسی یا کاسپی آمده واقوام کاسی (کاشی)در زمان مهاجرت بتدریج در شهرهای کاشان وقزوین نیز سکونت نمودند ونام خود را بر این دو شهر داده اند.

    این قوم که همزمان و به موازات عیلامیها بر بخشهایی از لرستان تسلط داشته اند ، قومی بودند که چیره دستی فوق العاده ای در ساختن مصنوعات مفرغی به دست آوردند .آنان مهمترین قبایل کوهستانی زاگرس شمرده میشدند و پیشه دامداری داشته و با زبانی که با عیلامی قرابت داشت سخن میگفتند .آنان سوار کارانی دلیر و جنگجو بودند و بارها با همسایگان خود از جمله عیلامیها و بابلیها در افتادند.آنها حتی توانستند دولت بابل را سرنگون ساخته و مدت شش قرن بر آن سرزمین حکمرانی نمایند .حکومت کاسیها بر بابل در نتیجه شکست از عیلامیها به پایان رسید .آنها پس از شکست از عیلامیها به سرزمین کوهستانی خود یعنی لرستان بازگشتند .


    لرستان در دوران ماد ،هخامنشی ،سلوکی ،و اشکانی:

    .اسکندر مقدونی در هجوم به ایران چون این طایفه را مطیع نمیدید، با قوایی عظیم آنان را محاصره و پس از چهل روز وادار به تسلیم کرد .ولی پس از مرگ اسکندر دوباره آزادی خود را باز یافتند.


    لرستان در زمان ساسانیان:

    لرستان در دوره ساسانیان ، از لحاظ تقسیمات کشوری جزو سرزمین ((پهله )) یا ((پهلو ))محسوب می شد. یعنی سرزمینی که بعدها توسط اعراب جبال خوانده شد .
    سرزمین پهله خود به نواحی کوچکتری تقسیم می گردید. چنانکه لرستان و منطقه غربی آن یعنی پشتکوه (ایلام )را به ترتیب به ((مهرگان کدک ))و ماسبذان نامیده می شد. این دو نام تا قرون نخستین اسلامی همچنان به این نواحی اطلاق می شد و با تغییر در اعراب آنها مهر جانقذق و ماسبذان خوانده می شدند . از شهرهای مشهور منطقه مهرگان کدک یا لرستان عهد ساسانی شهرهای صیمره و شاپور خواست (خرم آباد )را می توان نام برد. شهر سیمره حاکم نشین منطقه و شاپور خواست که گفته میشود توسط شاپور (اول) بنا نهاده شده بود از شهرهای آباد و پر رونق دوره ساسانی محسوب می گردید .


    حمدالله مستوفی , نام لران را بمحلی موسوم به لور واقع در گردنه ی مانرود نسبت میدهد و می نویسد :
    " وقوع این اسم بر آن قوم, به وجهی گویند از آن است که در ولایت مانرود دهی است که آن را کرد خوانند ودر آن حدودبندی که آن را بزبان لری کول خوانند و در آن بند موضعی که آن را لر خوانند" 
    شاید علل نسبت دادن لران به این سرزمین مربوط به خاطره ی شهر اللور باشد که جغرافی دانان عرب درباره ی آن بحث کرده اند و امروزه نیز نام صحرای لور واقع در شمال دزفول, هنوز زنده است.     
    محلهای دیگری نیز یافت می شود که نام آنها همانند لور می باشد از جمله لیر محلی واقع در ناحیه گندی شاپور (جندی شاپور) و لیراوی واقع در کهگلویه است. احتمالا کلمه لر همان واژه لور است, چنانکه در لری پول را پیل میگویند.

    یاقوت حموی نیز از محلی به نام لردجان (لردگان) نام برده است . به گفته استخری لردگان پایتخت بخش سردان می باشد که بین کهگلویه(کوه کیلویه) وبختیاری قرار دارد. در سیمره نیز محلی بنام لورت یالیرت است.
    مسعودی ضمن ذکر فهرست طوایف کرد, از قبایل لریه نیز نام برده است. 
    یاقوت حموی با اینکه از لران سخن می گوید , واژه اکراد را بکار برده ومی گوید:
    " اکراد قبایلی هستند که در کوههای بین خوزستان واصفهان زندگی میکنند ومحل این قبایل را بلاد اللور یا لرستان مینامند."

    در اواسط قرن ششم(6.ه.ق) لرستان به دو قسمت لر بزرگ و لرکوچک تقسیم شد .منظور از لر کوچک همان از لرستان کنونی و مقصود از لر بزرگ بختیاری و کوه کیلویه است . بین اراضی لر نشین مزبور قسمتی قرار داشت که دامنه ی آن تا شیراز کشیده میشده وآنرا شولستان مینامیدند وامروز این خاک بنام ممسنی معروف است .     

    لر کوچک وبزرگ از اواخر قرن ششم ببعد بزرگان وامرائی داشت که نام بعضی از آنها در ادبیات پارسی مخلد وجاویدان مانده است . امراء لر بزرگ که آنها را اتابکان لرستان ،به دنبال ضعف و تجزیه دولت سلجوقی، شجاع الدین خورشید نیز همچون امرای بلاد دیگر فرصت را مغتنم شمرده ،لرستان را در قبضه اختیار گرفته و بر خود عنوان اتابک (که واژه ای ترکی است که از اتا به معنی پدر و بیگ یعنی بزرگ است ساخته شده را نهاد.)  و بدین ترتیب او سلسله اتابکان لر کوچک را بنیان نهاد. 

    خاندان فضلویه که از امرای لر بزرگ بودند شهرت بیشتری داشتند، علت این امر آن بود که خاک لر بزرگ بین شولستان وعراق عجم وعراق عرب وفارس قرار داشت و امرای آن منطقه طبعا با حکام نواحی اخیر رابطه داشته گاهی در حال صلح وزمانی در وضع جنگ ونزاع بسر می بردند.(5)
    اتابکان لر کوچک با هر وسیله ای که توانستند موقعیت و اقتدار خود را تا اواسط دوره صفوی با گردن نهادن به یوغ فرمانروایان وقت ایران از جمله سلاطین خوارزمشاهی،مغولان ،تیموریان ،ترکمانان ، قراقویونلو و اق قو یونلو و تا پایان پادشاهان صفوی حفظ نمایند .از اتابکان لر کوچک چند تن با درایت و سیاست بودند که از آن جمله شجاع الدین خورشید موسس سلسله ، حسام الدین خلیل (حدود 640هجری )،ملک عزالدین (804_750 ه ق ) میتوان نام برد.

    لرها همواره در وطن دوستی و پاسداری از وطن خود همانند بقیه ایرانیان ،غیرت نشان می دهند.به عنوان مثال خدمات این سردار دلیر(علی مردان خان) و نام آور لرستانی در برابر هجوم افغانها در پایان دوره صفوی و مقاومت سر سختانه او در برابر قوای عثمانی و همچنین رشادتهای فراوان وی در رکاب نادر شاه افشار جهت بر قراری صلح و ثبات و دفع متجاوزان از کشور ،بسیار در خور توجه و تحسین انگیز است.

    آخرین حکومت لرها نیز به کریمخان زند میرسد .(البته به دلیل مدت حکومت کم این سلسله نمیتوان در مورد تاثیر یا نوع حکومت آنان بر کشور نظری با اطمینان داد) او از طوایف لر ساکن ملایر بود و بعد از دوره 40 ساله حکومت زندیه با به قدرت رسیدن این فردخائن و عقده ای(آغا محمد خان قاجار) و جانشینان بیکفایت و بی لیاقت و وطن فروش قاجاریه اکثر نواحی ایران جدا گشت. ولی ... 
    آغا محمد خان ،بانی سلسله قاجاریه ،به علت کینه ای که از لر های زندیه در دل داشت نسبت به همه لرها با دیده دشمنی می نگریست واسباب ضعف این قوم را به هر نحوی که توانست فراهم آورد چنانکه برخی از طوایف لرستان را به قزوین کوچانید . همچنین چون والیان لرستان را رقیبی خطر ناک میپنداشت در تضعیف آنها کوشید.


    اشیاء مفرغی لرستان:
    در مدتی متجاوز از 20 سال آنچه که روستاییان در ناحیه کرمانشاه ومخصوصادر هرسین ,الشتر و 
    خرم آباد که در شمال لرستان است یافته بودند مجموعه های خصوصی و موزه های اروپا وآمریکا را با هزاران شی ء مفرغی وآهنی مزین ساخت . این اشیاء در قبوری پیدا شده که تاکنون هیچ یک از آنها از نظر علمی حفاری نگردیده . این قبور گودال های هستند که گاهی سنگ فرش شده اندو همواره با لوحه سنگ بزرگی که به پنها گذاشته شده، پوشیده است. واین اشیاء عبارتند از شمشیر آهنی و خنجر مفرغی و کلنگ برنزی وسنجاق های برنزی و سیتولهای مفرغی (نوعی ظروف مخصوص سفالین.

    رمان گریشمن در این کتاب توضیحاتی خوبی درباره تمدن این اشیاء اشاره کرده برای علاقه مندان به تاریخ ایران باستان.  '>و یک تارنمای زیبا برای دیدن این مفرغ ها  Bronze Sculpture of Lurestan


    شهرهای مهم این مناطق (لر نشین) :


    1- خرم آباد :
    خرم آباد (که در زبان محلی به آن خورمووه گفته می شود) را که بسیاری از مورخان اروپایی بر این باورند که این محل با خایدالوی متون آشوری مطابقت می کند .آنچه مسلم است خرم آباد در دوره ی عیلامیان ،از شهرهای این قوم بوده، ولی بدنبال انقراض آنان اهمیت خود را از دست داده است.
    ژاک دومرگان، عضو هیئت علمی فرانسه در ایران معتقد بود که لرستان از ایالتهای عیلام قدیم بوده وخرم آباد همان خایدالو یکی از چهار شهر معتبر عیلامیان بوده است.
    فردوسی براین عقیده بود که این شهر در زمان شاهپور ذوالاکتاف ساخته شده است وتاریخ بنایش را همزمان ایجاد گندی شاپور دانسته است.
    بنابراین میتوان گفت که خرم آباد امروزی در عهد ساسانیان در محل خایدالو بنا شده است واتابکان لرستان نیز در سده ی 5 ه.ق بر لرستان دست یافتند،خرم آباد را روی خرابه های شهر ساسانی،بنا کرده اند وبانی آبادانی آن در سال 580 ه.ق اتابک شجاع الدین خورشید بوده است. 

    ۲- بروجرد:     
    شواهد و اشارات تاریخی حاکی است که بروجرد از شهرهای قبل از اسلام بوده و دلایل زبانشناسی نیز واژه بروجرد را با ترکیب دو جزء "برو" + "گرد" موجودیت این شهر را به پیش از اسلام میرساند زیرا که گرد در زبانهای قدیمی ایران به معنای شهر میباشد. حدود العالم تالیف 372 ه. ق. بروجرد را شهری خرم و پرمیوه توصیف میکند. به نوشته یاقوت حموی در معجم البلدان (اوایل قرن 8 هجری) بروجرد با خضارات و خیرات و همچنین دارای نخلهای مرغوب و زعفران بسیار بوده است. 
    همین جغرافی نویس اسلامی در کتاب المشترک رازان را کوی بزرگی در بروجرد یاد میکند. به نوشته ابن اثیر شهر دارای خندق بزرگی در اطراف بوده که اکنون میتوان آثار و علایمی از آن را مشاهده کرد. در حملات ویرانگر مغول (616 ه. ق.) صدمه و زیان بسیاری به شهر وارد شده و منابع تاریخی، خرابی شهر را در حد وسیعی گزارش کرده اند. ولی حمدالله مستوفی در سال 740 ه. ق. در نزهه القلوب از آبادی شهر یاد کرده و آن را دارای دو جامع عتیق و جدید دانسته است.
    شهر در آغاز دوره قاجار وسعت گرفت. در همان زمان حاج زین العابدین شیروانی مورخ مشهور در بستان السیاحه مینویسد:حسام السلطنه بروجرد دورش را حصار کشید و راستا و بازار مسقف و دکاکین مکلف به اتمام رسانید. به طور کلی شهر فعلی بروجرد دارای بافت قدیمی بسیار زیبایی است و ساختمانهای قدیمی و خانه های مسکونی آن از تزیینات جالب چون در و پنجره ارسی های بدیعی برخوردار است. بازار کهنه بروجرد نیز هم اکنون همان طرح قدیمی خود را حفظ کرده و داد و ستد آن رونق چشمگیری دارد. بروجرد که هنوز در لهجه محلی همان نام اصلی آن یعنی وروگرد(بروگرد) گفته می شود.

    3-ایلام: 

    سرزمین ایلام از دیرباز مهد تمدن بوده وهمواره محل سکونت اقوامی بوده که در اطراف وحاشیه ی روز سیمره گرد آمده وتمدن منطقه ی ایلام داشته است،دره سیمره نقش بزرگی در شکوفایی تاریخ وتمدن منطقه ایلام داشته است، زیرا مهمترین راه ارتباطی بین تمدن کوهها وتمدن جلگه های جنوب غرب ایران سرزمین می گذشته است. استان ایلام از نظر آثار تاریخی ونقاط دیدنی بسیار غنی است وتاکنون در نواحی دره شهر ،هیلان،شیروان،آرمو ،ایوان غرب و ... آثار تاریخی از عصر مفرغ،هخامنشیان،اشکانیان،ساسانیان و...کشف وبه ثبت رسیده است.(10)


    4-کهگلویه وبویر احمد: 
    از دوناحیه کهگلویه و بویر احمد تشکیل گردیده .
    برخی از مورخان براین باورند که مهرگان پسر روزبه ،پادشاه زمینگان(محل جایگاه)گیلویه بود،پس از مهرگان برادرش سلمه شاه شد.گلو یا گیلویه که از مردم خمایگاه سفلی از ولایت استخر بود،نزد سلمه آمد وبه خدمتگذاری پرداخت. چون سلمه درگذشت گیلویه آنجا را تصرف کرد وچون قدرتی بدست آورد،این سرزمین را بنام او خواندند.(11)
    مؤلف فارسنامه ی ناصری بر این باور است که درخت کیالک(زال زالک) در کوهستانهای این سرزمین بیشتر از دیگر نقاط پارس وجود دارد. وچون میوه ی وحشی زال زالک را در این منطقه گیلویه گویند،بدین مناسبت این سرزمین را کُه گیلویه نامیده اند.(12)
    اما این نظریه درست نیست ، زیرا درخت زال زالک منحصر به این استان نمی باشد وبطور طبیعی در سرتاسر لرستان وبختیاری یافت می شود ودر کهگیلویه سیسه نامیده می شود.
    ظاهرا کیارک در شیراز رایج است نه بین لرهای کهگیلویه.

    " تل خسرو(کهگیلویه)کوهستانی است در شمال ولایت بهبهان...در روزگار پیشین آن را رم زمیگان که معنی بلوک سرد است می نامیده اند ودر سده ی 3 ه.ق به نام کوه گیلویه معروف گردید".(13)
    "طایفه ی بویر احمد،ناحیه ی تل خسروی وچند محل از بلاد شاپور ناحیه ی رون (Reven) را متصرفشده ،تمامی آنها به ناحیه ی بویر احمد مشهور گشته است.(14)

    ۵-یاسوج: 
    نام بومی یاسوج ، یاسیج است که در کنار رودآبشار ،دامنه ی قلعه ی دنا واقع شده است .که زمانی مرکز نفوذ خانهای بویر احمد علیا بود . سابقه ی تل خسرو بیش از2000 سال است، ولی احداث ابنیه ی معاصر آناز سال 1309ه.ش آغاز شدوتا سال 1323 ه.ش ادامه داشت وپس از این تاریخ متروک گشت.
    از عوامل ایجاد شهر یاسوج شرایط اقلیمی وخاک و جنگلهای سرسبز بلوط و دره ها وکوهها وتپه های زیبا ومنابع فراوان آب است

    ۶-چهار محال وبختیاری :     
    براساس کتیبه ها وسنگ نبشته های گوناگونی که بدست آمده، منطقه ی چهر ومحال بختیاری در زمان کوروش هخامنشی وجود داشته ومردم در جنگهای مختلف شرکت می کردند.


    زبان :

    پس از انقراض ساسانیان، آنچه پایداری وغلبه ی معنوی ایرانیان بر اعراب گشت ، فرهنگ وزبان قوم ایرانی است.
    مردم لر نیز همانند دیگر ایرانیان ، گرچه کیش باستانی خود را به مرور زمان رها کرده وبه آیین اسلام درآمدند ولی زبان کهن خویش را نگاهداری نمودند . بسیاری از واژههای لری اغلب ریشه های باستانی دارند و به احتمالا تعداد زیادی از این واژه ها مربوط به زبانهای کاسی و عیلامی می باشد . گفته می شود زبان پارسی در زمان امپراتوریهای هخامنشی ، اشکانی و ساسانی در لرستان گسترش یافته است . 
    در بین زبانهای جنوب غربی ایران ،زبان (گویش)لری بزرگترین رابطه را با زبان فارسی دارد. که هر دوی آنها دنباله پارسی میانه، زبان پارتیان قرن هشتم بعد از میلاد هستند ،و همانگونه که می دانیم پارسی میانه، زبان پارتیان و ساسانیان بود که به تدریج تغییر شکل داده و به صورت زبان فارسی نزدیک است که بعضی معتقدند این زبان در گذشته نه چندان دور از فارسی منشعب شده است .
    گویش مردم لرستان بیشتر لری ولکی است. بر اساس مطالعات زبان شناسی ، زبانهای لری و لکی جزو زبانهای هندو _ اروپایی به شمار می آیند. زبانهای ایرانی شامل زبانهای ایرانی شرقی ، و زبانهای ایرانی غربی می باشد . لکی و لری جزو زبانهای ایرانی غربی محسوب می شوند . 

    باختری :گویشهای لری ، بروجردی ، ملایری ،نهاوندی ،وغیره   لری
    خاوری :شامل گویش های بختیاری ،دزفولی، شوشتری ،وغیره   

    لکها بیشتر در نواحی نورآباد وکوهدشت والشتر ساکن اند ولرها در خرم آباد و بروجرد و اشترینان (اشتربانان)... مستقر هستند. گویش لری بختیاری که تفاوتی با لری خرم آبادی دارد در الیگودرز و روستاهای اطراف و طایفه های چهار لنگ بختیاری رایج است.(15)
    در ملایر ونهاوند وتویسرکان به لری و لکی سخن گفته می شود در ایلام هم در قسمت های شمالی آن که همرز با کرمانشاه است لکی بیشتر رایج است و در قسمت های دیگر لری سخن میگویند وطوایف لک که در نواحی شمال استان بسر میبرند ،طایفه مکی که بین کرمانشاه وهیلان زندگی میکنند وبه لهجه کردی جنوبی تکلم میکنند که شبیه لهجه کلهر است ودر قمسمت جنوبی استان کردان شوهان هستند که به لهجه کردی کرمانجی سخن میگویند.(16)
    در کهگیلویه وبویر احمد وچهار محال بختیاری تا لر های ممسنی همه به گویش لری با اختلاف های اندکی سخن میگویند البته گروههای مهاجری هم بوجود دارد که بگویش های دیگری سخن میگویند و بیشتر مردمان لری سخن می گویند. 



    منابع و مآخذ:
    1-(افشار، ایرج .مقدمه ای بر شناخت ایل ها و...جلد اول ص 372)
    2-(تاریخ اجتماعی ایران باستان.نوشته :دکتر موسی جوان صفحه112 و113) .
    3-(مستوفی تاریخ گزیده،ص 537)
    4-(مینورسکی ،ولادمیر، لرستان ولرها،ص 22)
    5-(تاریخ 10000 ساله ایران.جلد 3.ص 236 .)
    6-(تاریخ ایران از آغاز تا اسلام –رمان گریشمن(Ghirishman.Roman.1979-1895):رئیس گروه باستان شناسی فرانسوی در ایران. ترجمه دکتر محمد معین .صفحه 130-131)
    7-(ساکی،جغرافیای تاریخی وتاریخ لرستان ص94-97)
    8-(دومرگان ژاگ.هیئت علمی فرانسه در ایران، جلد2.ص211)
    9-(رزم آرا،تیمسار علی .جغرافیای نظامی ایران .لرستان.ص 178)
    10-( افشار، ایرج .مقدمه ای بر شناخت ایل ها و...جلد اول ص 173)
    11-(اقتداری ،احمد.خوزستان وکهگلویه وممسنی.جلد 1.ص 363)
    12-(فارسنامه ناصری .حسینی فسایی.جلد2.ص1467) .
    13-(شوشتری: مؤلف کتاب تاریخ جغرافیای خوزستان درباره ی کهگیلویه در ص 192)
    14-( مؤلف فارسنامه ناصری در ص.1481 )
    15-(دبیران گروههای آموزشی جغرافیای استانها .جغرافیای کامل ایران.جلد 2.ص1075)
    16-(مینورسکی ولادمیر لرستان ولرها .ص30

    17-سایت مهر میهن به نشانی www.mehremihan.ir

    علی صادقی نیا پنج‌شنبه 10 اسفند‌ماه سال 1391 ساعت 16:20
    1 نظر

    شعر خین جگر


    خین جگر


    نکته:فاصله ها فقط برای بهتر خواندنه و ردیف و قافیه نیست.


    هرچه ایخوم سروسامون بگرم، سرنیسی           

      بال و پر، تا دمِ دالون بگرم، پر نیسی


    صد وِلا خواسِمه دَهرم، بروم  ،در نیسی       

      دلم اشکهسه وُ دردی وَ یُو بدتر، نیسی


      دلم اشکهسه وُ دردی وَ یُو بدتر، نیسی

    دلم اشکهس وکسی پرسی وَ حالم نَکِه، نَه


    پُرسی و ای حالِ دلِ سخته بلالم   نَکِه، نه

    سُختِمه سر تشِ بی دیی، غزونم دَه مکن   

     

      جون و ایمونمه تش زی، جِرَه جونم دَه مکن

    مُو خَو بندیر تو ویسامه، دو جونم دَه مکن 

      

        تییلم!   کُشته یِ ای دردِ گِرونُم   دَه مکن

    موخوکشته ی تییلِ کالِ تو بییم، ده چته؟


    کهره قربونیِ هر سال تو بییم، ده چته؟

    چته چن ساله وَ فکرِ مو وُ حالم نیسی ؟  


          فکرِ بنگشتِ دلِ بی پر و بالم نیسی؟

    یه ملهمی سرِ ای زخمِ گَوالُم نیسی ؟ 

       

          نفسی سی نفسِ سوزه بلالم نیسی؟

    نفست عمره منه، عمرمه پامال مکن


    هر چه کردی بَسِته،بدترش امسال مکن

    ای مو قربونِ تش و چاله یِ ایلت وابَم 

     

      کهره قربونییِ اُو دارِ شکیلت وابم

    صدقه ی ورم پل مثل مشیلت وابَم  

       

      یه اشاره ی بکُ تا، خوار و ذلیلت وابم

    هردلی خوار تو وابوهه، دَه خارآنیبو


    تو بهاری وُ کسی بِی تو،  بهارآنیبو

    ای بهاره سَره َتر ای زمسون کُشته مونه 

       

        زرِ بالم زیه ده تیر و ده ورشُشته مونه

    دمری کرده تش و چاله یِ زرتُشته مونه  

     

       یه مُل آبییه که واری کنه هف پُشته مونه

    کو مویسا که غزونم کنه ای سه زمسون


    گرگ گاله ایزنه دورم، خوته زیتر برسون

    برسون دهسِته دهسُم که یه دهس آبیمو 


         بزنیمو یه دوتا پیکی و مهس آبیمو

    آخو تا کی غره من شویلِ نحس آبیمو؟ 

      

        گلَ ساتِت سگِ آمُخته یِ هس آبیمو؟

    پدراژدایه تو شیره ، دلَ و سگ، خش نکو، نه!


    دم دقه هُف منِ ای چاله یِ بی تش،  نکو، نه!

    تو خرنگی، زِرِ خُلمَر دِه وَدَر شونَ بکُش 

        

        شیون و درد و غم و ناله یِ سر لونَ بکُش

    شونه مِن یک بِشِخَن، دشمن افتونَ بکُش 

     

       شوپرِ کورِ حرومزاده یِ بی بونَ بکُش

    بندَخر شو بنه تا   ، جونشَه دندون بگره


    عشق ورگرده و زنده ی، سروسامون بگره

    عشق ورگرده و عاشق کِل و گالی بزنه 

      

        قفس بشکنه باهنده وُ  بالی بزنه

    پازنِ   مهس، درا ، بنگِ   شلالی   بزنه  


           تییلِ  کالِ تو، هر شو، یه شکالی بزنه

    بگو بندیر چه ویسایه   دلِ  داغَه دلت؟


    آخو تا کی بزنن بَرد و مِنه باغهِ دلت؟

    به خیا حیفه که ای باغه غزونش بکنن 


      بزنن تش من جونش ،جرَه جو نش بکنن

    زرسلطه ی ستم وُ   دردِ گرونش بکنن  


          آخره ی گا  وُ خر و قاشِ حیونش بکنن

    آخره ی گا  وُ خر وبز خو ده باغ آنیبو!


    جِمَتِ  سُخته یِ  سه کور،   چراغ آنیبو!

    حیفُم وی باغه که باهنده منش پر نزنه  

      

         عشق ،  هر شو دمِ دروازیلش در   نزنه

    غیره بدبختی و غم هیچ و منش سر نزنه  


         طول هَف دهس و منش بوهه و مهتر نزنه

    تش بزن طول غمه،  مهتر هَف دهس بکن


    بزه کِل ،  بایم و باوینَنه   سه مهس   بکن

    بزه کِل تا دلِ ماتم زیه سامون بگره  

       

     گوگِ دل، بال و پری تا دمِ دالون بگره

    باغچَی عشقِ تو، بو، لیلی ومجنون بگره 


     بَلی و بایُم و باوینه  ونو  جون بگره

    بگو بندیر چه ویسایه   دل    درودرت


    آخو تا کی بزنن تش زر سایه ی کپرت

    آخو تاکی کپرت دیی و منش راس آبو  

      

     خرس خین خرده منش هی چپ و هی راس آبو

    گرگ وربازه که هرچی مو دلم خواس آبو  

     

       بوی مردار ومن ای کیچه یل احساس آبو

    سگ ترکنایه و صد تیله سگ افتایه و پیت


    سر هر کیچه کمین کرده که هلمت کنه سیت

    پشت اگر وش بکنی پشت دو پات ایگره سگ 

      

       دهسه زرقد بزنی ایجکه جات ایگره سگ

    نه وریسی نفس ایل و  ولات   ایگره  سگ 

      

        هر طرف ری بکنی آخو نهات ایگره سگ

    یو که گفتم غزلی بی و یه تپ خین جگر


    بار بی خود نزنت ریت کو وولت کره ...
    علی صادقی نیا پنج‌شنبه 10 اسفند‌ماه سال 1391 ساعت 16:03
    0 نظر