چند اصطلاح . . .
" به لهجه مردم خوب روستای تپه مولا و اطراف "
لوبیا : باقله
عدس : نیجی
بلغور : هوروش
لپه : مقشی
پونه : پینه
سیب زمینی : سیب خاکی
کدو : کدی
هویچ : گزر
انگور : انگیر
هندوانه : شومی
خیار چنبر : خیار شنگ
خیار بوته ای : خیار سینی
تخم مرغ : ترمغ
بوته : تیلکی
چای کوهی : کلک خرگوشه
گل ختمی : گل حیرون
دوشک : نالی
پشقاب : دوری
ملاقه : کمچلیز
سینی : قوسینی
گشک ساییده : دوو
حیاط : قلا
طویله : توله
قلقلک : ختل
این چند اصطلاح با توجه به لحجه ی روستای خودم نوشته شده و امکان تفاوت با دیگر لهجه های لری وجود دارد.
منبع : یک لر اهل روستای تپه مولا با مشارکت خودم
امامزاده عسکری از نوادگان امام موسی بن جعفر
با اوج گرفتن ظلم و بیدادگری حکومت جور منصور دوانقی و جفای بسیار در حق اهل سادات (تا آنجا که برای کسیکه هر کدام از اهل سادات را به شهادت برساند جوایزی در نظر گرفته میشد)،این سید جلیل القدر از محل زندگی خود متواری شده و به سوی ایران راهی میشود،پس از طی مسیر به یکی از روستاهای اطراف محل کنونی مقبره میرسد؛کشاورزی در حال آبیاری بوده که سیّدپس از سلام از او سوال میکند که آیا نانی برای رفع گرسنگی دارد یا نه؟کشاورز در پاسخ میگوید که نان همراه ندارم اما اگر قدری صبر کنید از منزل برایتان می آورم؛شما هم از آبیاری مزرعه مواظبت نمایید تا بازگردم.
مرد کشاورز پس از مراجعت متوجه میشود که وضعیت آبیاری به هم خورده است؛او به بهانه برهم خوردن آبیاری و به امید گرفتن پاداش از دستگاه حکومتی با بیلی که به همراه داشته، به کشاورز حمله ور میشود و با پرتاب بیل به سر مبارک سیّد میزند و ایشان رامجروح میکند،سیّد از بیم جان فرار میکند و ضارب هم از ترس مردم منطقه که نسبت به اهل بیت پیامبر ارادت داشته اند دست از تعقیب برمیدارد. ایشان پس از طی مسافت تقریبی9کیلومتر از فرط خستگی و جراحت در محلی که اکنون مزرعه قُرقُلی نامیده میشود متوقف میشود که قطراتی از خون مبارک ایشان به زمین میریزد و بعدها در محل چکیده شدن خون درختی میروید که بسیار مورد توجه و احترام اهل محل میباشد تا آنجا که ایشان اعتقاد به گرفتن شفا از این درخت دارند.(خصوصا جهت اطفالی که به مرض صرع گرفتار شوند اعتقاد بر این است که پس از آویزان نمودن یکی از لباسهای کودک،مرض صرع او شفا می یابد).البته در سالهای اخیر درخت فوق (معروف به درخت اَرژَن)به علت فرسودگی بسیار و نبود برنامه جهت حفاظت و نگهداری از بین رفته است.
خلاصه اینکه سیّد پس از شهادت توسط اهالی بومی منطقه دفن میگردد.
بعد از گذشت مدتی طی چند شب متوالی سیّد به خواب یکی از اهالی روستای دره مراد(روستایی در نزدیکی محل امامزاده و روستای تپه مولا)به نام پاپی نوروز علی می آیدو میگوید که من سیّدی از اهل ساداتم که در فلان نقطه دفن شده ام و اگر چند قدم بالاتر از مزارم را حفر کنید ،به جواهراتی دست میابید که برای ساختن مقبره کفایت میکند.
پاپی نوروز علی در ابتدا بی اعتنایی میکند تا اینکه چند شب متوالی خواب او تکرار میشود .وی پس از اطمینان از صدق خواب خود اقدام به بیرون آوردن گنج و ساخت بنای امامزاده مینماید.
روایت شده که پاپی نوروز علی پس از دیدن گنج و اعتقاد وارادت فراوان به امامزاده مصمّم میشود که پس از برداشتن سنگ لَحَد چهره آقا را ببیند،که پس از برداشتن سنگ لحد بینایی خود را از دست میدهد؛البته بعد ها وی پس از التجا و گریه فراوان و توسّل به امامان معصوم و همین امامزاده واجب التعظیم ،بینایی خود را باز می یابد.
ساختمان امامزاده عسگری به قولی در زمان سلجوقیان به شکل مخروط چند وجهی ساخته میشود که ترکیب اصلی آن تا زمان حال حفظ شده است.در عصر حاضر و پس از سال1345کار تعمیر فضای داخلی بنا ،تعمیر ضریح و ساخت دیوار حیاط پیرامون گنبد فوق الذکر توسط افراد ارادتمند به اهل بیت عصمت و طهارت به سرپرستی شادروان مشهدی حشمت الله فرزند مرحوم فضل اله(پدر بزرگ نویسنده مطلب) و آقای علی موسوی تپّه مولایی صورت گرفته است.
شایان ذکر است در حال حاضر دیوار حیاط بنا به صورت مستطیل در ابعاد14*10متر میباشد که در خارج دارای 17 پایه آجری میباشد که دارای3ورودی در جهات شرق،شمال و غرب است.
ساختمان اصلی مقبره به شکل مستطیل در ابعاد7*4متر است که پس از ورود از سمت شمال به داخل توسّط یک تالار به ضریح ختم میشود.
فضای گنبد خانه به صورت9ضلعی و رنگ خارجی آن سبز میباشد.
این بنا در تاریخ10/11/1383در فهرست آثار ملّی با شماره11259و کد اثر 21886به ثبت رسیده است.
تاریخ احداث بنای اصلی زیارتگاه مربوط به قرن هشتم هجری قمری(یعنی حدود700سال پیش) میرسد.
در سالهای اخیر پس از تعیین دهیار برای روستای تپه مولا و واگذاری تولیت امامزاده عسکری به دهیار(آقای مهندس عبدالرضا توشمالی)امور مربوط به تعمیر و نگهداری امامزاده رونق مناسبی گرفته است.
شایان ذکر است که اطلاعات نقل شده فوق ،استناد تاریخی نداشته و بنا به اظهارات آقای حبیب الله مظاهری و چند تن دیگر از اهالی قدیمی منطقه و همچنین طبق اطلاعات مندرج در سایت سازمان میراث فرهنگی جمع آوری شده است.
منبع سایت روستای تپه مولا
ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺍ ﺁﻓﺮﻳﺪ. . .
ﺧﺪﺍ ﺧﺮ ﺭﺍ ﺁﻓﺮﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﺑﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﺮﺩ، ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﺑﺶ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﺭﻳﮑﯽ ﺷﺐ ﺳﺮ ﻣﯽﺭﺳﺪ. ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺗﻮ ﺑﺎﺭﯼ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﺗﻮ ﻋﻠﻒ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﺑﯽ ﺑﻬﺮﻩ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺗﻮ ﻳﮏ ﺧﺮ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﻮﺩ.
ﺧﺮ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ! ﻣﻦ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﺧﺮ ﺑﺎﺷﻢ، ﺍﻣﺎ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺮﯼ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﻦ ﻋﻤﺮﯼ ﻃﻮﻟﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ. ﭘﺲ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺧﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﮐﺮﺩ...
ﺧﺪﺍ ﺳﮓ ﺭﺍ ﺁﻓﺮﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﺗﺮﻳﻦ ﻳﺎﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺷﺪ. ﺗﻮ ﻏﺬﺍﻳﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺳﯽ ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ. ﺗﻮ ﻳﮏ ﺳﮓ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﻮﺩ.
ﺳﮓ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ! ﺳﯽ ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻋﻤﺮﯼ ﻃﻮﻟﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ. ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻦ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﻋﻤﺮ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺳﮓ ﺭﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ...
ﺧﺪﺍ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﺭﺍ ﺁﻓﺮﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ: ﻭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻮ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﻮ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﺎﺧﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺷﺎﺧﻪ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﭘﺮﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ. ﻭ ﻳﮏ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﻮﺩ.
ﻣﻴﻤﻮﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ: ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﻋﻤﺮﯼ ﻃﻮﻟﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ، ﻣﻦ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﻋﻤﺮ ﮐﻨﻢ. ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﮐﺮﺩ.
.
.
.
ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﻓﺮﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺴﺘﯽ. ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺭﻭﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻄﺢ ﮐﺮﻩ ﺯﻣﻴﻦ. ﺗﻮ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﻫﻮﺵ ﺧﻮﺩﺕ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﯽ ﻭ ﺳﺮﻭﺭﯼ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﺮﻋﻬﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﯼ ﻭ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺴﻠﻂ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ. ﻭ ﺗﻮ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ. ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮔﻔﺖ: ﺳﺮﻭﺭﻡ! ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﺷﻢ، ﺍﻣﺎ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﻣﺪﺕ ﮐﻤﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺳﺖ. ﺁﻥ ﺳﯽ ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﺮ ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ، ﺁﻥ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﮓ ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺩﻩ ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ، ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻩ. ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﮐﺮﺩ...
.
.
ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﻣﺜﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ…!!!
ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﺳﯽ ﺳﺎﻝ ﻣﺜﻞ ﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﺜﻞ ﺧﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻭ ﻣﺜﻞ ﺧﺮ ﺑﺎﺭ ﻣﯽﺑﺮﺩ…!!!
ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻧﺪ، ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﻣﺜﻞ ﺳﮓ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ...!!!
ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﭘﻴﺮ ﺷﺪ، ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﻣﺜﻞ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ؛ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﺴﺮﺵ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻥ ﺩﺧﺘﺮﺵ ﻣﯽﺭﻭﺩ ﻭ ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﺜﻞ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻧﻮﻩ ﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﮐﻨﺪ...!!!
.
.
.
ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ!!!
ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ ﺭﺳﻤﻲ ﻳﮏ ﻧﻲ ﻧﻲ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﻣﺎﻫﻪ! ﺑﺎ ﺗﮑﻴﻪ ﺑﺮ ﺿﺮﺏ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﻣﺸﻬﻮﺭ؛ ﻓﻠﻔﻞ ﻧﺒﻴﻦ ﭼﻪ ﺭﻳﺰﻩ
ﺁﻗﺎﻱ ﭘﺪﺭ! ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺧﻮﺍﻫﺸﻤﻨﺪﻡ ﺍﻳﻨﻘﺪﺭ ﻟﺐ ﻭ ﻟﻮﭼﻪ ﻱ ﻏﻴﺮ ﭘﺎﺳﺘﻮﺭﻳﺰﻩ، ﻭ ﺳﺎﺭ ﻭ ﺳﻴﺒﻴﻞ ﺳﻴﺦ ﺳﻴﺨﻲ ﺁﻫﺎﺭ ﻧﺸﺪﺗﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺣﺴﺎﺱ ﻣﻦ ﻧﻤﺎﻟﻴﺪ
ﺧﺎﻧﻮﻡ ﻣﺎﺩﺭ! ﺟﻴﻎ ﺯﺩﻥ ﺷﻤﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺍﺟﺴﺎﻡ ﺩﺍﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﺲ ﭼﺸﺎﻳﻲ ﻣﻦ، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﻤﮑﻲ ﺑﻪ ﺭﺷﺪ ﻓﮑﺮﻱ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﮐﻨﻪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﺑﻲ ﺷﻴﺮ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻣﻀﺮ ﺍﺳﺖ!!! ﻟﺎﺯﻡ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻮﺳﮏ ﻫﻢ ﻳﮑﻲ ﺍﺯ ﺍﺟﺴﺎﻡ ﺩﺍﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻲﺷﻮﺩ!
ﭘﺪﺭ ﻣﺤﺘﺮﻡ! ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺩﺳﺘﭽﻴﻦ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﻴﻮﻩ، ﺍﺯ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﻐﻞ ﺍﺻﻐﺮ ﺁﻗﺎﻱ ﺳﺒﺰﻱ ﻓﺮﻭﺵ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻱ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ. ﭼﺸﻤﻬﺎﻱ ﺗﻠﺴﮑﻮﭘﻲ، ﮔﻮﺷﻬﺎﻱ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﺍﻱ ﻭ ﺳﻴﺒﻴﻠﻬﺎﻱ ﺩﻡ ﺍﻟﺎﻏﻲ ﺍﺵ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻗﺮﺿﻬﺎﻱ ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺍﻧﺪﺍﺯﺩ! ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﻭﻗﺘﻲ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﺸﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ، ﻭ ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺳﺮ ﻭ ﻟﺒﻬﺎﻳﺶ " ﺑﻮﻝ ﺑﻮﻝ ﺑﻮﻝ ﺑﻮﻝ" ﻣﻲﮐﻨﺪ! ﺯﻫﺮﻣﺎﺭ، ﺩﺭﺩ، ﻣﺮﺽ، ﮐﻮﻓﺖ! ﺍﻟﻬﻲ ﮐﻒ ﺷﺎﻣﭙﻮ ﺗﻮ ﭼﺸﺖ! ﺷﺐ ﺑﺨﻮﺍﺑﻲ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺪ ﺑﺒﻴﻨﻲ! ﺟﻴﺶ ﮐﻨﻲ ﺗﻮ ﺷﻠﻮﺍﺭﺕ!
ﻣﺎﺩﺭ ﻣﺤﺘﺮﻡ! ﺷﺼﺖ ﭘﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﺷﺨﺼﻲ، ﮐﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺵ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﻡ! ﻟﻄﻔﺎً ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺳﻌﻲ ﺩﺭ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺷﺼﺖ ﭘﺎﻱ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻮﺩﻡ، ﮔﻴﺮ ﺑﺪﻫﻴﺪ!
ﺁﻗﺎﻱ ﭘﺪﺭ! ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺩﻋﻮﺍ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﻣﺎﺩﺭ، ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﭘﺮﺕ ﮐﺮﺩﻥ ﻗﺎﺑﻠﻤﻪ ﻭ ﻣﺎﻫﻲ ﺗﺎﺑﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﻱ ﺯﻣﻴﻦ، ﺍﺯ ﭼﻴﻨﻲﻫﺎﻱ ﺗﻮﻱ ﮐﺎﺑﻴﻨﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ! ﺍﮐﺸﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻋﻮﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﭼﻴﺰﺍﺳﺖ!
ﺧﺎﻧﻮﻡ ﻣﺎﺩﺭ! ﺍﺯ ﻣﺼﺮﻑ ﻫﻠﻪ ﻫﻮﻟﻪ ﻱ ﺯﻳﺎﺩ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ! ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﻠﺎﻣﺘﻲ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺏ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﻴﺮﺗﺎﻥ ﺑﻮﻱ" ﺑﭽﻪ ﺳﻮﺳﮏ ﻣﺮﺩﻩ" ﺑﺪﻫﺪ.
ﺁﻗﺎﻱ ﭘﺪﺭ! ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻲ ﮐﺎﻓﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺣﻔﻆ ﺟﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺷﮑﻢ ﻣﺮﺍ "ﭘﻮﻭﻭﻭﻭﻭﻑ" ﻣﻲﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﻲﺭﺳﺪ! ﺍﻟﺎﻥ ﺑﮕﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺗﻮﻥ ﻧﺸﻢ!