روستای تپه مولا

تپه مولا

تپه مولا روستایی است از توابع شهرستان بروجرد در استان لرستان. این روستا در دهستان دره‌صیدی در بخش مرکزی این شهرستان قرار دارد. آرامگاهی با نام امامزاده عسگری در این روستا وجود دارد که مورد احترام اهالی است و نام روستا گویا اشاره به همین شخصیت دارد. تپه مولا در شرق بروجرد و در منطقه‌ای کوهستانی و کم آب قرار دارد و دسترسی به آن از طریق جاده بروجرد به اراک امکانپذیر است.

جمعیت

بنابر سرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت تپه مولا در سال ۱۳۸۵ برابر با ۳۰۷ نفر بوده‌است که از این میان ۱۴۷ نفر مرد و بقیه زن بوده‌اند. این روستا ۸۰ خانوار دارد.

نام‌گذاری 

علت نام گذاری این روستا به نام تپه مولا این بوده‌ است که بنیان گذار این روستا فردی بنام مولا بوده که به دامپروری اشتغال داشته و بعلت آشنایی به مراتع و چراگاههای بکر این منطقه را برای سکنی و پرورش گله بزرگ گوسفندان برمیگزیندودر محل کنونی روستا (روی بلندی تپه) مکانی برای سکونت خود می‌سازد. بعدها اهالی روستا ده کلبی (در نزدیکی تپه مولا) جهت امنیت بیشتر و رهایی از بیماریهایی که در ده کلبی شایع شده بود هم به مولا میپیوندند و روستای تپه مولا ایجاد می‌شود. در زمان سکونت مولا در این روستا (که در آن موقع از توابع شهر ملایر بوده) فردی والی ملایر بوده که در تهران زندگی می‌کرده و خواهر زاده او به اداره امور ملایر مشغول بوده. مردم ملایر بعلت  ناراحتی از کارهای خلاف خواهر زاده والی (چشم داشت به مال و ناموس مردم) به والی شکایت می‌کنند و وی برای رسیدگی به شکایت مردم، در اعلانی عمومی از سران مناطق مختلف می‌خواهد که برای محاکمه او در ملایر جمع شوند. والی به مردم اعلام می‌کند که در صورت عدم رضایت شما چشم خواهر زاده‌ام را کور می‌کنم؛ در این موقع چشمش به پیر مرد ریش سفید و بلند قد (مولا) می‌افتد که در کناری ایستاده؛ پس به او می‌گوید: به نظر شما با این پسر چه کنم، مولامیگوید:(تا به حال زحمت او را کشیده‌ ای و او را به این سن رسانده‌ای، الان که وقت بهره برداری از اوست می‌خواهی او را کور کنی؟ از او بگذر شاید به راه راست بیاید.) والی به مولا میگید اسم شما چیست او می‌گوید نامم مولاست والی رو به مردم می‌گوید این پیر مرد نامش مولا خان است و من خواهر زاده‌ام را به خاطر مولا خان می‌بخشم. چندی بعد از طرف دولت مرکزی وقت برای مولا (خان) حکم خانی رسمی می‌آید و مولا، خان منطقه می‌شود و طبق خواسته والی پسر کوچکترش، علی همت خان را به عنوان سرپرست امور تمام روستاهای اطراف معرفی می‌کند. فردی بنام اله بخش از اهالی کرمانشاهان که به کار خرک  داری (حمل و نقل بار توسط چهارپایان اشتغال داشته)، هنگام عبور از این منطقه و دیدن آب و هوای خوب و بعلت خستگی از سفرهای بسیار؛ چوب نازکی که در دست داشته را در زمین فرو می‌کند و با خود می‌گوید: سال بعد که از این منطقه عبور کردم، اگر این ترکه سبز شده بود در این ناحیه ساکن می‌شوم. سال بعد هنگام عبور متوجه می‌شود که آن شاخه تبدیل به درختی سرسبز شده‌است و او هم در این روستا ماندگار می‌شود. در حال حاضر افرادی که در این روستا زندگی می‌کنند از طوایف مولا، بابا علی، اله بخشی، لشینی (شیرازی)، اصفهانی، کلهر، سادات (موسوی) , توشمالی وغیره هستند که بزرگ‌ ترین این طوایف طایفه مولاست که از نسل ۶ پسر مولا (بنام‌ های: فتح اله، نعمت اله، نصراله، اکبر، فرج و علی همت خان) هستند.